Rozdzial 23 Strach

Rozdzial krotki, wiem ;-; Ale nastepny bedzie dluzszy! Bo ten oto jest takim jakby ...lacznikiem! O! To dobre slowo. On ma polaczyc rozdzial 22 i 24 ;) Dedykuje go kazdemu z osobna! Kazdemu czytelnikowi :) Zatem kazdy moze mi dziekowac za dedykacje XD 

Milego czytania :* I nie zabijcie mnie prosze znowu...

Moje usta ulozyly sie w ksztalt idealnej litery O, a z gardla nie wyszedl najmniejszy chocby dzwiek. Musialam sklonic swoje pluca do pracy, gdy przez chwile zdawaly sie w ogole nie reagowac. 

Cale cialo Victorii pokrywaly pijawki. Od razu jednak wiedzialam,ze byly to zmiechy. Dlaczego? Otoz szybko pecznialy pod wplywem krwi wysysanej z ciala dziewczyny. Za szybko, przeszlo mi przez mysl. Adam szybko podszedl do Victorii i zaczal pozbywac sie kazdej pijawki z osobna. Bylo ich jednak o wiele za duzo. W koncu dziewczyna upadla blada na ziemie. Ogarnelo mnie przerazenie tak ogromne, iz nie moglam sie poruszyc. Czy ona...? Nie, nawet w myslach nie moglam tego wypowiedziec. 

Moje obawy szybko sie rozwialy. Klatka piersiowa Vicki lekko unosila sie i opadala. Tymczasem Adam nawet na chwile nie przestal sie nia zajmowac. Na koniec rozpalil ognisko i wrzucil te paskudne istoty prosto w plomienie. Ogien momentalnie przybral zielona barwe, co utwierdzilo mnie w moich przekonaniach, iz byly one modyfikowane genetycznie. 

Uspokoilam sie nieco. Jednak od razu moje mysli zeszly na inne tory. 

Zanim Victoria zemdlala, spogladala na pijawki dziwnym, rozumiejacym wzrokiem. Moze i Adam byl od niej madrzejszy, jednak to ona dysponowala nieprzecietna inteligencja. Z pewnoscia zauwazyla pewien fakt-wszystkie nieszczescia przydarzyly sie jej.  

Trybut, ktory zaatakowal ja na poczatku, nie mial prawa przedostac sie do Rogu niezauwazony. Adam stal dzielnie na strazy i rozgladal sie czujnie dookola. Pijawki zaatakowaly tylko Victorie, a przeciez Adam takze byl w wodzie, ponad to bardzo blisko swojej sojuszniczki. Wygladalo na to,ze jakies dziwne zrzadzenie losu nie chcialo, aby ta dziewczyna uszla z zyciem. Nasuwalo sie wiec pytanie-dlaczego? I czemu wydawalo mi sie, ze Victoria zna odpowiedz?

                                                                            *   *   *

Wieczorem postanowilam odwiedzic ukochanego. Wsiadlam do limuzyny i z usmiechem na ustach ruszylam przez miasto. Wizja spotkania z Peeta sprawiala,ze wszystkie negatywne emocje mnie opuszczaly. Nie moglam sie doczekac, by moc zobaczyc jego usmiech, poczuc dotyk ust na wlasnych wargach, zanurzyc palce w gestych blond wlosach. Totez nie mozna mi sie dziwic, ze, po zaparkowaniu limuzyny, rzucilam sie biegiem do pokoju ukochanego. Przejscie przez korytarze zajelo mi zaledwie chwilke. Zatrzymalam sie przed odpowiednia sala i przygladzilam reka wlosy. Zapukalam, ale bardziej z przyzwyczajenia, anizeli z potrzeby przyzwolenia na wejscie. Zatem tez nie czekalam na jakakolwiek odpowiedz. Sama sie wprosilam. 

Moj dobry nastroj prysl jak banka mydlana. Rozejrzalam sie po pokoju uwazniej, nie mogac uwierzyc w to, co widzialam. Doktor Fellows stal przy lozku Peety, w dloni trzymal podkladke i dlugopis, uwaznie notowal jakies informacje. Jednak to nie jego widok mnie zaniepokoil. Tylko kogos innego, na lozku. Ten widok mnie przerazal. 

-Peeta-wyszeptalam. On...